Respirator (zwany żelaznymi płucami) - sztuczne płuco, został wynaleziony został przez Philipa Drinkera z Uniwersytetu Harvarda w Cambridge koło Bostonu. Urządzenie wyglądało jak duża metalowa skrzynia zamykana na klapę.

Pacjent był umieszczony w środku - na zewnątrz wystawała mu tylko głowa. Szczelność aparatu zapewniały gumowe uszczelki przylegające ściśle do szyi pacjenta. Zmieniając ciśnienie wewnątrz urządzenia przy pomocy dwóch domowych odkurzaczy powodowano wymuszone podnoszenie lub ściskanie klatki piersiowej, co u pacjentów sparaliżowanych było jedyną szansą na podtrzymanie oddechu.

W październiku 1928 roku po raz pierwszy zastosowano "żelazne płuco" w bostońskim szpitalu dziecięcym. Oddychało ono za dziewczynkę chorą na Heine-Medina. Był to udoskonalony model - "Drinker Respirator" zbudowany przez Warrem Collins Inc. z Bostonu.

Pierwszą osobą żyjącą w żelaznym płucu był Frederick B. Smite junior, syn amerykańskiego magnata kolejowego. W roku 1936 w Pekinie nabawił się polio i wracał do Stanów Zjednoczonych w respiratorze. Smite, znany jako "człowiek w żelaznym płucu" zrobił wiele, żeby respirator stał się dostępny dla ludzi nie tak bogatych jak on sam. Zmarł 12 listopada 1954 roku w wieku czterdziestu czerech lat.

Nowoczesne respiratory pozwalają wtłaczać gazy oddechowe do płuc przez rurkę intubacyjną lub tracheostomijną, a wszystkie funkcje urządzenia są kontrolowane elektronicznie, za pomocą mikroprocesorów.

Źródło: www.wynalazki.mt.com.pl

Zmywarki do naczyń pochodzą z połowy dziewiętnastego wieku. Były to pompy, które uruchamiały obieg wody (wcześniej podgrzanej między naczyniami). W 1889 roku Amerykanka Josephine Cochrane skonstruowała zmywarkę napędzaną parą wodną.

Za konstruktora zmywarki, której zasada działania jest wykorzystywana w dzisiejszych modelach uważa się Franka Fischera (USA) - 1901 rok.
Pierwsze modele powstały w 1906 roku, jednak nie zwróciły uwagi konsumentów - aż do czasu pojawienia się odpowiednich środków zmywających, jak Calgon w 1932 roku.

Pierwsze zmywarki automatyczne pojawiły się na przełomie lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych.

Źródło: www.wynalazki.mt.com.pl

Kosiarka to maszyna służąca do koszenia trawy i zielonek, a po wyposażeniu jej w dodatkowe urządzenia, również do zbóż, rzepaku, grochu itp. Aż do wynalezienia kosiarki, ogrodnicy ścinali trawniki kosą, a w przypadku pól golfowych przy pomocy owiec.

Pierwszą kosiarkę mechaniczną wynalazł i opatentował Edwin Budding w Gloucestershire, który podpisał 18 maja 1830 roku umowę z Johnem Ferrabee o wyrób "maszynerii do celów strzyżenia lub koszenia roślinnego pokrycia trawników". Budding był zatrudniony w fabryce tekstylnej pana Listera i ponoć wpadł na pomysł kosiarki przyglądając się pracy maszyny do strzyżenia pluszu. Ostrza jego kosiarki napędzane były przez toczące się po ziemi koła, a cięła na szerokości 48 centymetrów. Pierwszym klientem był pan Curtis, główny ogrodnik w Zoo Regent Park, który w 1831 roku kupił taką maszynę płacąc 10 gwinei.

Produkcja kosiarek początkowo szła opornie - na Wielkiej Wystawie w 1851 roku wystąpiły tylko dwie firmy, dopiero moda na tenisa ziemnego w latach siedemdziesiątych XIX wieku rozwinęła na nie zapotrzebowanie.

Pierwsze eksperymentalne kosiarki napędzane silnikiem benzynowym powstały w roku 1897, ale nie weszły do produkcji seryjnej. Produkcję na skalę handlową kosiarek motorowych zapoczątkował w 1902 roku Edward Ransome. Pierwszy egzemplarz - ponadmetrową maszynę z silnikiem 6 KM i siedzeniem dla pasażera sprzedano panu Prescottowi Westcarowi ze Strode Park.

Pierwszą kosiarkę na prąd elektryczny wprowadziła spółka Ransomes Sims & Jefferies w 1916 roku.

Na podstawie: "Co, gdzie, kiedy, po raz pierwszy" - Leksykon Shella

Źródło: www.wynalazki.mt.com.pl

Zalążki maszynowej produkcji papieru pojawiły się już u schyłku XVIII wieku. We Francji 1978 roku skonstruowano pierwszą maszynę papierniczą. Urządzenie to było relatywnie małe. Mierzyło około 3 metry długości i niespełna 1 metr szerokości.
W kolejnych dekadach maszyny do produkcji papieru zyskiwały coraz to nowe podzespoły i dzięki temu rosły ich rozmiary. Już pod koniec XX wieku urządzenia te mierzyły prawie 100 metrów długości i 3 metry szerokości.
Dziś maszyny papiernicze zaliczane są do największych urządzeń wykorzystywanych w światowym przemyśle. Ich długość dochodzi do aż 300 metrów, a szerokość tych największych przekracza niemal 12 metrów. Dodatkowo najbardziej nowoczesne charakteryzują się znaczną wydajnością. Wytwarzają one ponad 1000 ton papieru na dobę, czyli tyle, ile w młynie papierniczym przez około 100 lat.

Źródło: Na podstawie Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju

Dopiero w 1830 roku Edwing Budding wynalazł kosiarke trawnikową , którą ciągneły konie w gumowych butach by nie niszczyć trawnika. Od tej pory rewolucja w koszeniu ruszyła z kopyta. Sześć lat później w USA powstał pierwszy konny kombajn zbożowy. W 1893 roku powstała pierwsza kosiarka na paliwo. Od tej pory kosiarki przeszły gwałtowną ewolucje. Znacznie zmalała ich waga oraz wymiary. Stały się lekkie i łatwe w obsłudze. Połączenie napędu elektrycznego z kosą spalinową dało w efekcie urządzenie o mniejszej mocy zwane wykaszarką lub podkaszarką.

Źródło: www.e-kosiarki.info

Szybki postęp w konstrukcji i w budowie obrabiarek zaczął się dopiero w II połowie XVIII wieku. W znacznym stopniu przyczynił się do niego angielski budowniczy maszyn Henry Maudslay, który był współtwórcą zbudowanej w 1795 roku pierwszej prasy hydraulicznej, a w 1797 roku zbudował metalową tokarkę z suportem napędzanym od śruby pociągowej, tzn. obrabiarkę w której po raz pierwszy uzyskano wymuszone prowadzenie narzędzia.
W 1818 roku powstała pierwsza frezarka skonstruowana przez amerykańskiego mechanika Eli Whitneya.

Doniosłą role w rozwoju obrabiarek odegrał wynalazek silnika elektrycznego. Napęd elektryczny umożliwił budowę automatycznych obrabiarek zespołowych, tzn. obrabiających przedmiot jednocześnie z różnych stron lub na wielu stanowiskach przy jednoczesnej pracy wielu narzędzi.

W latach 1935 - 37 wprowadzono pierwsze automatyczne linie obróbkowe. Zdobyczą drugiej połowy XX wieku są obrabiarki sterowane komputerami i roboty przemysłowe.

Źródło: www.wynalazki.mt.com.pl

Obróbka przedmiotów użytkowych, narzędzi oraz broni absorbowała człowieka już od najdawniejszych czasów. Początkowo była to głównie obróbka ręczna przy użyciu prymitywnych narzędzi kamiennych, doskonalonych z czasem i zastępowanych narzędziami metalowymi - wiertłem, nożem, piłą oraz pilnikiem.

Pierwszy pilnik z brązu znaleziono na Krecie. Pochodził on z XX wieku p.n.e., natomiast pierwsze pilniki żelazne - znalezione w Egipcie - pochodziły z VII wieku p.n.e.
Wynalazek obrabiarki został dokonany w epoce kamiennej ok. 4000 lat p.n.e. Pierwszą z licznej dzisiaj rodziny tego rodzaju maszyn była wiertarka.

Powstała ona z prymitywnego świdra z kamiennym ostrzem (przypominał nasze wiertło piórkowe). Świder mocowano do okrągłego pionowego wałka osadzonego w drewnianej ramie. Następnie wałek oplatano sznurkiem. Ciągnąc za sznurek, wprawiano wałek, a z nim ostrze świdra, w szybki ruch obrotowy. Ciągłość pracy narzędzia można było uzyskać, gdy sznurek napędowy był zarazem cięciwą łuku. Był to tzw. napęd smyczkowy.
Napędy sznurowy i smyczkowy miały także pierwsze tokarki, które pojawiły się w epoce brązu, około 1900 lat p.n.e.

Istotne udoskonalenie obrabiarek nastąpiło w średniowieczu, kiedy zaczęto stosować napęd prasowy od wałów poruszanych kołami wodnymi. Ciekawe projekty obrabiarek opracował około 1500 roku Leonardo da Vinci. Znane są jego szkice tokarki z napędem pedałowym, wiertarki do luf armatnich i innych. Tokarka jego pomysłu była napędzana pedałem nożnym i linką przewijającą się przez wałek, połączoną z cięciwą łuku.
Oczywiście, te prototypy dzisiejszych obrabiarek wykonywane były z drewna i w większości przeznaczone do jego obróbki. Metalom nadaje się w tym okresie kształt albo przez kucie albo poprzez odlewanie.

Źródło: www.wynalazki.mt.com.pl

Przemysł maszynowy reprezentowany przez 600 zakładów przemysłowych jest najbardziej rozwiniętą branżą gospodarki Białorusi. Podstawowe produkty tego przemysłu to samochody ciężarowe 27,3%, traktory i maszyny rolnicze 20,5%, maszyny dla przemysłu lekkiego i spożywczego 8,1%, obrabiarki i narzędzia 6,6%, wyroby elektrotechniczne 5,4%, narzędzia 4,1 %, koparki i maszyny budowlane 3,4% i inne maszyny 28,7%. Wysokiej jakości są traktory "Białoruś", eksportowane do ponad 40 krajów świata podobnie jak dźwigi (od 30 do 180 ton).

Źródło: Polsko – Białoruska Izba Handlowo – Przemysłowa

Za twórcę nowoczesnej żniwiarki uznaje się szkockiego mechanika Patricka Bella, który w 1826 roku zbudował dwukołową maszynę żniwną, zaopatrzoną w nóż i motowidło do nachylania zboża.

W 1851 roku Amerykanin Cyrus H. McCormik skonstruował pierwszą żniwiarkę z automatycznym zgarniaczem obrotowym. Udoskonalona żniwarka McCormicka przetrwała do naszych czasów. Istotnym ulepszeniem było wmontowanie do niej w 1867 roku aparatu do wiązania snopów sznurkiem. W ten sposób powstała snopowiązałka. W Polsce zainteresowano się żniwiarką bardzo wcześnie. Już w 1833 roku sprowadzono do Wilanowa żniwiarkę Bella, a w 1855 roku do Poznania żniwiarkę McCormicka.

Zmechanizowanie koszenia zbóż podsunęło pomysł, aby pójść dalej i zmechanizować również inne czynności związane z ich sprzętem. W 1836 roku grupa amerykańskich farmerów ze stanu Michigan wspólnym wysiłkiem połączyła w jeden zespól żniwiarkę i młocarnię. Tak powstał pierwszy kombajn rolniczy. Dalsze udoskonalenia wprowadzane do takiego zespołu doprowadziły do skonstruowania maszyny pozwalającej całkowicie zmechanizować sprzęt zbóż, czyli kombajnu zbożowego dokonującego żęcia, omłotu, oczyszczania i gromadzenia ziarna, prasowania i wiązania słomy w bele, gromadzenia plew i zgonin. Początkowo kombajny były ciągnięte przez konie. Od 1902 roku w Stanach Zjednoczonych zaczęto stosować do nich trakcję ciągnikową. Kombajny zbożowe samobieżne buduje się od 1945 roku.

Pierwszy polski kombajn wyjechał na pola w 1954 roku z Fabryki Maszyn Żniwnych w Płocku.

Źródło: www.wynalazki.mt.com.pl

Pierwszą frezarkę zbudował w 1818 roku amerykański inżynier Eli Whitney. Poza ruchem obrotowym freza, obrabiarka ta miała samoczynny przesuw stołu na którym mocowane były obrabiane przedmioty.W 1862 roku, Amerykanin J. Brown skonstruował i uruchomił produkcję pierwszych frezarek uniwersalnych pozwalających na dowolne przesuwanie się narzędzia względem przedmiotu, a więc zapewniających obróbkę skomplikowanych przedmiotów. W tym samym czasie powstają frezarko-kopiarki pozwalające na obróbkę przedmiotu według przestrzennego wzorca (kopiowanie), początkowo z mechanicznymi urządzeniami kopiującymi i ręcznym posuwem, a na początku XX wieku z serwomotorami. W 1953 roku w USA pojawiła się pierwsza frezarka -automat, sterowana elektronicznie. W roku 1958 zastosowano do sterowania frezarki program zarejestrowany na taśmie magnetycznej.

Źródło: www.wynalazki.mt.com.pl